Onverkend Vietnam op een Speed 400
Als de dagelijkse rompslomp je te veel wordt, moet je soms alles achterlaten en aan een nieuw avontuur beginnen om je weer levend te voelen. Als je reist, kun je afstand nemen van je dagelijkse routine.
Dat was niet anders voor Weronika Kwapisz, die geen jaar meer wilde wachten om haar droom waar te maken. Daarom kocht ze een ticket naar Vietnam om onbekend terrein te verkennen. Maar dit was absoluut niet haar eerste avontuur. De ervaren reiziger heeft in haar eentje al een aantal motoravonturen beleefd. Zo doorkruiste ze Noord-Amerika op haar Bonneville, waarbij ze 20.000 km aflegde (lees meer over deze trip in het boek 'Seeking the Wild West'). Ze heeft ook door Nieuw-Zeeland gereisd op de Speedmaster, door de Britse Eilanden op de Speed Twin 1200, en haar eerste trip van 12.000 km door Europa deed ze op een 125 cc-motorfiets. Ze zegt lachend dat ze benzine in haar aderen heeft stromen omdat haar oma motormonteur was.
Dit keer heeft ze de Speed 400 als reispartner gekozen. "Ik ben dol op klassieke motorfietsen, hun stijl, karakter, geluid ... Ik wist dat ik voor Azië een lichte motorfiets nodig had, dus toen ik hoorde dat Triumph het assortiment met 400 cc-modellen uitbreidde, lag het voor de hand om voor een nieuwe moderne klassieke motorfiets uit de Britse serie te gaan."
Hoe is je reis met Triumph begonnen?
"Mijn avontuur met Triumph begon op het zadel van de Bonneville toen ik op die motorfiets door Amerika reed. De Poolse tak was zo onder de indruk van mijn avontuur, dat ze me aanboden om trips door Polen en Europa voor hun klanten te organiseren. Negen jaar later werk ik fulltime voor Triumph Polen en ontdek ik nog steeds nieuwe routes terwijl ik doe waar ik dol op ben: motorrijden."
Hoe voelde je je aan de andere kant van de wereld?
"De eerste minuten nadat ik in Hanoi was geland, voelde ik me van alle kanten overweldigd door honderden stimuli: nieuwe geuren, constant toeterende scooters, auto's die voordringen, een nieuwe taal ... Daardoor moet je je als motorrijder constant volledig concentreren. Eerst was ik bang om de straat over te steken omdat ik niet omver gereden wilde worden, maar het bleek dat daar een methode voor is. In de steden rijden mensen niet op scooters, maar lijken ze meer op een zwemmende school vissen. Op nationale wegen is dit wat lastiger, want helaas geldt daar de wet van de jungle en heeft het zwaarste voertuig voorrang. Op dag twee verbaasde het me niet meer dat bussen oude vrachtwagens inhalen, of dat brede vrachtwagens, zoals in Amerikaanse films, voertuigen inhalen die zelf een andere auto inhalen. Helaas moet je constant goed opletten. Verder houdt het asfalt vaak op als je een bocht uitrijdt. Gek genoeg is dat dan alleen aan jouw kant, of er staat bijvoorbeeld een buffel midden op de weg. Ik vind het grappig dat je in Vietnam het onverwachte moet verwachten. Maar als je de drukte verlaat, zie je de schoonheid van Vietnam, de prachtige, exotische landschappen, en de slingerende bergwegen."
Hoe presteert de nieuwe Speed 400?
"De motorfiets had geen enkele moeite met de wegen en off-roadpaden. Soms verontschuldigde ik me voor alles wat ik hem liet verduren, maar ik was zeer aangenaam verrast door dit model. Hij is ontzettend licht en heeft veel koppel. Ik moet toegeven dat ik het niet zou durven om met een zwaardere machine op sommige smallere wegen te rijden. Het tweede voordeel is het lage brandstofverbruik, gemiddeld 2,27 tot 3 liter per 100 km. Dat kan een enorm voordeel zijn tijdens low-budget trips. Het rijcomfort zelf was ook een grote verrassing. Het zadel is supercomfortabel voor zo'n kleine caféracer, net als de rijpositie zelf. Ik vond de hitte veel storender (de temperaturen varieerden van 38-46 °C). In combinatie met de hoge luchtvochtigheid van 90% was dat soms een probleem. In motorkleding zijn zulke hoge temperaturen moeilijk te verdragen. Ik wist me te redden door vaak te stoppen en de nekbuizen nat te maken met water. Zo kreeg ik tien minuten het gevoel dat de airco aanstond. Ook dronk ik kokoswater en ijsthee. Vreemd genoeg was het soms koeler als ik met het helmvizier dicht reed dan als het open was."
Waar was je het meest van onder de indruk?
"Duidelijk de Ha Giang-lus met zijn uitzichten, smalle wegen, mensen en ravijnen van honderden meters zonder vangrails. Daardoor blijven dat soort routes je nog lang bij. Het is een klein motorparadijs. Ik vond de provincie Ninh Bình ook geweldig door de schitterende rotsformaties die je bijna kunt aanraken en de riviertrips op smalle houten bootjes in Tràng An. Het is geen wonder dat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat en in veel Hollywood-films als een mysterieuze, exotische locatie dient. En last but nog least het lege, wilde, legendarische Ho Chi Minh-pad, dat Noord-Vietnam met Zuid-Vietnam verbindt en langs de grens met Cambodja en Laos loopt. Soms heb je het gevoel dat je midden in de jungle bent. Je verwacht op elk moment een tijger op je pad en je hoort het geluid van apen door je helm klinken. Van alle steden vond ik Hoi An het leukst, met zijn beroemde lantaarns 's nachts, live muziek, prachtige strand en alle attracties die deze stad te bieden heeft. Maar als ik het over Vietnam heb, kan ik niet alleen de plekken noemen, want het zijn de mensen die dit land zo uniek maken. Ze werken extreem hard, zijn familie-georiënteerd en enorm behulpzaam. Ik vind het geweldig hoe ze alle kleine dingen in het leven waarderen en ze zich op de toekomst richten in plaats van op het verleden. Het was zonder twijfel het grootste avontuur dat ik tot nu toe beleefd heb. Vietnam heeft me veel lessen geleerd, vooral om geduldiger te zijn en van elke dag te genieten.
